„Zyskujemy większą władzę w związkach i w ogóle w życiu, kiedy przestajemy kontrolować ludzi, rzeczy czy zdarzenia, gdyż dociera do nas, że taka kontrola jest niemożliwa. Ale nasze życie nie staje się wówczas chaotyczne, tylko wszystko zaczyna w nim biec naturalną koleją.” („Lekcje życia”, Elisabeth Kübler-Ross, David Kessler).
Kontrola w zdrowym poczucie panowania nad sytuacją, jest ważna. Planujemy dzień, pracujemy, mamy swoje obowiązki. Chcę tu zaznaczyć – w zdrowym poczuciu obowiązku.
Wszytko co ponad to i co powoduje nasze wyczerpanie, poczucie bezsilności, brak wiary w siebie, wyrzuty, zamrożenie, lęk i zabiera całą energię życiową, bo koncentrujemy się tylko i wyłącznie na tym, jak czegoś uniknąć – jest niezdrowe.
„Im większa kontrola, tym gorsza jakość życia, gdyż musimy poświęcać całą naszą energię na panowanie nad tym, nad czym zapanować się nie da.” („Lekcje życia”).
Tak może być w związkach, tak może być w relacji z prawie dorosłymi lub nawet już dorosłymi dziećmi.
Pytanie, które mi samej służy:
- Jak jest teraz? Opisuję, rysuję, układam jak widzę tę relację teraz.
- A jak bym chciała, aby ta relacja wyglądała? Co się zmienia w moim obrazie?
- Co czuję jak to widzę?
Poczucie kontroli może towarzyszyć w życiu w oparciu o doświadczenia, które wynosimy z dzieciństwa, środowiska. Mogą mieć one różne odcienia. Uświadomienie sobie tego skąd tak mam, daje dużą ulgę.
Co może być pomocne, aby na przykład, inaczej spojrzeć na osobę, wobec której potrzeba troski i opiekuńczości jest wciąż duża, a tym samym pozbawiając ją możliwości wzrostu dzięki różnym doświadczeniom (blaskom i cieniom).
- Przypomnij sobie: czy masz takie doświadczenia, że ta osoba już kiedyś całkiem nieźle sobie z czymś poradziła?
- Przypomnij sobie tę sytuację.
- Jak się czułaś/eś wtedy?
Ostatnio usłyszałam coś niby oczywistego, ale bardzo zapadło mi w pamięć. „JAKOŚ będzie” – nie oznacza wcale, że będzie dobrze, ale tak naprawdę dla KOGO miałoby by być dobrze?
